Ταυτίζονται ναζισμός και κομμουνισμός;

Άφησα να περάσει καιρός από τις ανόητες δηλώσεις της Εσθονικής προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (πρβλ. σχετικό άρθρο) αυτό το τελευταίο εξάμηνο του 2017. Αλλά, ας καταθέσω πλέον έναν χάρτη από τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, χάρτη της πολιορκίας του Λένινγκραντ, που κράτησε 827 ημέρες, από τις 17 Δεκεμβρίου 1941 ως τις 23 Απριλίου του 1944.
Ποιοι ήταν οι αντίπαλοι σε αυτή την μακρόχρονη πολιορκία; Και ποιοι ήταν οι σύμμαχοι;
Προφανώς η πολιορκία είχε πολλές φάσεις, και ο χάρτης δείχνει μία από αυτές. Την πολιορκία του Λένινγκραντ, πάντως, άρχισαν η Γερμανία, η Ιταλία και η Φινλανδία, και το Λένινγκραντ ήταν πόλη της Σοβιετικής Ένωσης.

Παραλείπω τις αναφορές στους αριθμούς των νεκρών ή την φωτογραφία από την ύψωση της σοβιετικής σημαίας στο Ράιχσταγ…

Ένα έτος πριν από την 70ή επέτειο της Απελευθέρωσης

Καθόλου δεν θα έβλαπτε και κανέναν η παρακολούθηση του σύντομου (11:04 λεπτά) τμήματος των επί πολύ καιρό χαμένων «Επίκαιρων» του Φίνου (1944), το οποίο ενσωμάτωσε ο Ροβήρος Μανθούλης στο ντοκιμαντέρ του Βίοι παράλληλοι του Εμφυλίου (1997).

Ενόψει του όποιου εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940, μιας και στην χώρα μας εορτάζεται η άρνηση υποταγής και όχι η απελευθέρωση (ό,τι κι αν αυτό μπορεί να σημαίνει).

Κι αν σας ανοίξει η όρεξη, μπορείτε να συνεχίσετε με το ντοκιμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη που προανέφερα:

Ξέρετε: ετοιμάζοντας την 70η επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας από τους Γερμανούς. Του χρόνου. Με το καλό. Και χωρίς να λησμονούμε ό,τι ακολούθησε την Απελευθέρωση.

Πολεμικές οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα 2

13 Μαἴου 2013: Πρόσφατη αρουσίαση του θέματος και σχόλιο στο  BBC — για ό,τι αξίζει.

«Ο αποκλεισμός σώζει ζωές». «Καμιά ασυλία για τα εγκλήματα πολέμου». Από συγκέντρωση για την στήριξη του δικαστικού αγώνα των Διστομιτών κατά της Γερμανίας στην Ιταλία. (Βλ. και σχετική είδηση στο BBC, 13-9-2011)

Πολεμικές οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα 1

Σχολιάζοντας την επιστολή του Μανώλη Γλέζου στην Die Welt της 29ης Μαΐου 2013 πολλοί καλοί αναγνώστες της έγκριτης γερμανικής εφημερίδας αναρωτήθηκαν:

1. Γιατί πρέπει να φέρουμε αιωνίως την ευθύνη για εγκλήματα που διέπραξαν οι παππούδες μας;

2. Δεν ντρέπονται οι Έλληνες να προσπαθούν να αποσπάσουν κι άλλα (!) χρήματα από τον γερμανικό λαό, τώρα που αναγκάζονται να πληρώσουν όσα σπατάλησαν τα προηγούμενα 20 χρόνια;

3. Οι Γερμανοί έχουμε ήδη αποζημιώσει και με το παραπάνω τους Έλληνες για τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

Σε 300.000 εκτιμάται ο αριθμός των νεκρών Ελλήνων λόγω πείνας και των συν αυτή δεινών, τον χειμώνα του 1941/1942. Οι Γερμανοί είχαν κατάσχει την ελληνική γεωργική παραγωγή για τις ανάγκες του μετώπου κατά της Σοβιετικής Ένωσης

Σήμερα, 9 Μαΐου 2013, οπότε σε άλλες χώρες γιορτάζεται η νίκη των λαών κατά του Άξονα στις 9 Μαΐου 1945, ενώ στην Ελλάδα σφυροκοπούνται οι εκπαιδευτικοί από τα ΜΜΕ, επειδή απεργούν εν μέσω πανελλαδικών εξετάσεων επειδή πρόκειται σωρηδόν να απολυθούν από δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, αξίζει να επιχειρήσω απάντηση στα τρία ατελή και λανθάνοντα επιχειρήματα των καλών αναγνωστών της συντηρητικής πλην έγκριτης Die Welt.

1. Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται κατά την ιδρυτική πράξη του ΟΗΕ — και αυτή είναι μια καλή κληρονομιά των νικητών στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Εξ αυτού προκύπτει ότι το γερμανικό κράτος σήμερα και στο μέλλον θα πρέπει να φέρει την ευθύνη για τα εγκλήματα που διέπραξε το Γ’ Ράιχ ανά τον κόσμο. Η λογική μιας τέτοιας διάταξης είναι, βεβαίως, ότι έτσι εξασφαλίζεται αποτροπή των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στο διηνεκές.

2. Κάποιοι Έλληνες με επιμονή, ήδη από το 1946, και αρκετές ελληνικές κυβερνήσεις από το 1961 και εξής θέτουν ξανά και ξανά την αποπληρωμής των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα:Το γερμανικό κράτος, με διάφορους τρόπους, απέφυγε να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που αποφασίστηκαν στην 19μελή Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων (1946-1947). Η Γερμανία και η Αλβανία είναι οι μόνες από τις τέσσερις χώρες που συμμετείχαν στην κατοχή της Ελλάδας από το 1941 ως το 1945 (Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία, Αλβανία), μολονότι, τουλάχιστον για την περίπτωση της Γερμανίας, υπάρχει σχετική «κοστολογημένη» απόφαση της Διάσκεψης Ειρήνης. Επίσης, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν εισέπραξε από την Γερμανία τις ορισμένες από την Διάσκεψη αποζημιώσεις ούτε συναίνεσε στην διαγραφή τους, παρά τα όσα αναπόδεικτα οι γερμανοί ιθύνοντες και κάποιοι έλληνες εκφραστές τους αοριστολογικώς δηλώνουν. Αντιθέτως, με ισχνή φωνή είναι αλήθεια, αρκετές ελληνικές κυβερνήσεις από την δεκαετία του 1960 και εξής θέτουν σε διπλωματικό επίπεδο το ζήτημα.

   1. Για το «αναγκαστικό δάνειο» που επιβλήθηκε από τις ιταλικές και γερμανικές αρχές κατοχής το 1941, και ανέλαβε εξ ολοκλήρου η γερμανική κυβέρνηση από το 1943.
   2. Για την κατάσχεση από τις γερμανικές αρχές κατοχής κάθε είδους προϊόντος, από δημητριακά ως τερεβινθέλαιο το 1941.
   3. Για την ολική καταστροφή των υποδομών της χώρας κατά την διάρκεια της Κατοχής και κατά την οπισθοχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων το φθινόπωρο του 1944.
   4. Για τις καταστροφές σε αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία της Ελλάδας και για την κλοπή έργων τέχνης και αρχαιολογικών ευρημάτων.

3. Και, ασφαλώς, το αναγκαστικό δάνειο που απέσπασαν οι γερμανικές αρχές κατοχής από την Τράπεζα της Ελλάδος, και την αποπληρωμή του οποίου άρχισε το Ράιχ είναι συμβατική υποχρέωση και όχι πολεμική αποζημίωση. Γι’ αυτό από ελληνικής πλευρά γίνεται λόγος για οφειλές και όχι μόνον για αποζημιώσεις.

Για μια κάποια εκτίμηση του ύψους των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα παρέχει το γερμανικό περιοδικό Spiegel.

Εκτός από όσα πρόσφατα έχω διαβάσει (και μετά πλείστης δυσκολίας τα ξεχώρισα κάτω από ποταμούς άχρηστης έντυπης και ηλεκτρονικής πληροφορίας ), αντλώ και από όσα για πρώτη φορά αναδείχτηκαν προς χάριν ενός ευρύτερου κοινού από γνώστες του θέματος στην πολύ καλή διαδικτυακή τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου της 8ης Μαΐου 2013: Το 1ο μέρος από την διαδικτυακή τηλεοπτική εκπομπή του enikos.gr στις 8 Μαΐου 2013.

Θαρρώ ότι όλοι θα πρέπει να κατανοήσουμε εις βάθος το θέμα, να αποσαφηνίσουμε στον νου μας ότι γερμανικές πολεμικές οφειλές προς την Ελλάδα και οικονομική κρίση-δανειακή σύμβαση-μνημόνια συγκυριακώς και μόνον σχετίζονται, να πιέσουμε όπως μπορούμε την ελληνική κυβέρνηση να μη παροπλιστεί, να στηρίξουμε το Εθνικό Συμβούλιο να μιλήσουμε με τους γνωστούς μας, Έλληνες και ξένους, για το δίκαιο των ελληνικών διεκδικήσεων. Το ζήτημα είναι ηθικό, πολιτικό και οικονομικό. Με αυτήν την σειρά.

Source: google.gr via Δημήτρης on Pinterest

Γερμανοί ηγέτες λατρεύουν τον χρυσό, των Ελλήνων ιδίως!

Πολύ καλή σειρά άρθρων στην εφημερίδα «Πατρίς» του Ηρακλείου της Κρήτης για την καταλήστευση του ελληνικού δημόσιου ταμείου στην διάρκεια της Κατοχής, Απρίλιος 1941 – Οκτώβριος 1944.
Ιδού το πρώτο από αυτά τα άρθρα:

Λεηλάτησαν στην Κατοχή τη χώρα και μετά τη… δάνεισαν για να ανορθωθεί οικονομικά!

Δεν είναι μόνο ευθύνη της Ελλάδας το χρέος, αποδεικνύουν τα αρχεία του Ράιχ 1941-44

 

Τα αρχεία των Ναζί για την περίοδο 1941-44 αποδεικνύουν ότι τελικά δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα τα δάνεια που μας αναγκάζουν να πληρώσουμε σήμερα με το αίμα των Ελλήνων.

Οι Γερμανοί άδειασαν τα ταμεία στην κατοχή, αρπάζοντας για τις ανάγκες τους σχεδόν το σύνολο του κυκλοφορούντος νομίσματος και στη συνέχεια αρνήθηκαν να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, αφού οι ελληνικές ηγεσίες αποδείχτηκαν εξαιρετικά «συναινετικές».

Αντί αυτού, μας δάνεισαν για να αντιμετωπίσουμε την καταστροφή της οικονομίας, που προκάλεσαν οι ίδιοι! Τα δάνεια αυτά πληρώνουμε σήμερα με τη νέα καταστροφή της χώρας και των ανθρώπων της…

“Είναι υποχρέωση της Ελλάδας να πληρώνει τα έξοδα όχι μόνο του γερμανικού στρατού κατοχής, αλλά και των εκστρατειών στην ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρειο Αφρική”, έγραφε ο Χίτλερ τον Σεπτέμβριο του 1942! Και θεωρούσε επίσης υποχρέωση της Ελλάδας να αντιμετωπίσει το δημοσιονομικό πρόβλημα που η χώρα του προκάλεσε!

Θέση με την οποία διαφώνησε ο ίδιος Μουσολίνι, ενώ αντέδρασαν ακόμη κι ο κατοχικός «πρωθυπουργός» Τσολάκογλου και ο «υπουργός Οικονομικών» Γκοτζαμάνης! Σήμερα η ηγεσία αντιδρά λιγότερο απ’ όσο ακόμη και ο «κυβερνήτης» της κατοχής, που παραιτήθηκε εξαιτίας της στάσης των Γερμανών στα δημοσιονομικά…

Πηγή: patris.gr, όπου και συνέχεια του άρθρου

Βαθμολογία:

Μνημείο για τους 11 σοβιετικούς ποδοσφαιριστές έξω από το στάδιο της Ζενίτ (1971)

«Έντεκα ποδοσφαιριστές της Ντιναμό Κιέβου, εκτελέστηκαν το 1942, μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα με επίλεκτη ομάδα της Βέρμαχτ, γιατί δεν κάθισαν να χάσουν…

Τριάντα εννιά χρόνια μετά η αυταπάρνηση των 11 αυτών ποδοσφαιριστών, έδωσε τροφή για να γίνει μια από τις γνωστότερες ταινίες του κινηματογράφου, με κάποιες αλλαγές φυσικά στο σενάριο. Στην ταινία του 1981, «Η Μεγάλη απόδραση των 11», μια ομάδα αιχμαλώτων πολέμου, σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, στα σύνορα με τη Γαλλία, καλείται να αντιμετωπίσει μια Γερμανική ομάδα σε ένα προπαγανδιστικό, υπέρ των Ναζί, ποδοσφαιρικό αγώνα. Οι αιχμάλωτοι δεν παίζουν το παιχνιδάκι των Γερμανών και δεν τους χαρίζονται»… Περισσότερα από τον Βενιζέλο Λεβεντογιάννη>>

Αρνήθηκαν να χαιρετήσουν ναζιστικά οι Ουκρανοί — προοικονομώντας έτσι και την εξέλιξη του αγώνα και το τέλος του