21-4-1941: ανεπίδοτο τηλεγράφημα

Υποστράτηγος Χέιγουντ (T. G. Heywood), Αρχηγός της Βρετανικής Αποστολής, Σύνδεσμος στο Γενικό Στρατηγείο, σε τηλεγράφημα της 21ης Απριλίου 1941, προς τον Αντιστράτηγο Πιτσίκα:

«Πληροφορούμαι ότι Αντιστράτηγος Τσολάκογλου ανέλαβε πρωτοβουλίαν συνθηκολογήσεως. Δέον να κατανοηθή παρά πάντων, ότι ύψιστα συμφέροντα πατρίδος απαγορεύουσι τούτο. Επικαλούμαι πατριωτισμόν πάντων. Στρατός δέον αγωνισθή μέχρις εσχάτου ορίου δυνατότητός του. Αντικαταστήσατε αμέσως Τσολάκογλου«

Το τηλεγράφημα δεν παρελήφθη ποτέ από τον Αντιστράτηγο Πιτσίκα, επειδή αυτός είχε καθαιρεθεί ήδη από τον Τσολάκογλου και ήταν καθ’οδόν προς την Αθήνα.

Ο αντιστράτηγος Γεώργιος Τσολάκογλου (καθιστός δεξιά) συζητά με τον Γερμανό στρατηγό Γιοντλ (Alfred Jodl, καθιστός δεύτερος από αριστερά) και τον Ιταλό στρατηγό Φερρέρο (Ferrero, προς τα δεξιά με την πλάτη προς τον φακό) το τρίτο και οριστικό πρωτόκολλο παράδοσης της Ελλάδας στη ναζιστική Γερμανία και τη φασιστική Ιταλία. Θεσσαλονίκη, 23 Απριλίου 1941

Σχολιάστε
Trackbacks 2
Comments 2

Αίας | Κυριακή, 15 Απριλίου 2012 στο 2:34 μμ

Το ανεπίδοτο τηλεγράφημα έφυγε από την Αθήνα την 21η Απριλίου 1941, μεταξύ πρώτης (στο Βοτονόσι) και δεύτερης συνθηκολόγησης (στη Λάρισα) του Τσολάκογλου. Η τελική, βέβαια, υπογράφηκε στις 23 Απριλίου στην Θεσσαλονίκη, όπως γράφεις στην λεζάντα της φωτογραφίας.

Εκείνην τη χρονιά, το Πάσχα ήταν την 20ή Απριλίου.

Μια ωραία αφηγημένη μαρτυρία αναδημοσιεύεται εδώ (http://aioniaellinikipisti.blogspot.com/2010/04/20-1941-1941.html) από το χριστιανικό περιοδικό «η Δράσις μας», Απρίλιος 2008. Αφορά τον βομβαρδισμό του Νοσοκομείου Ιωαννίνων ανήμερα το Πάσχα.

Θυμήθηκα μάλιστα και τον Μιχάλη του “Τελευταίου Σταθμού” του Σεφέρη: “στα σκοτεινά πηγαίνουμε, στα σκοτεινά προχωρούμε”

Μου αρέσει!Μου αρέσει!

Απάντηση
- kokkonis | Δευτέρα, 16 Απριλίου 2012 στο 8:06 πμ
  
  Αίαντα, είναι εξαιρετικά αυτά που γράφεις. Σίγουρα δεν θέλεις να συνεργαζόμαστε στο ιστολόγιο;
  Η μαρτυρία είναι πολύ καλή, έτσι λιτά που εκτίθενται γεγονότα, ατμόσφαιρα και αισθήματα. Ίσως, αν ξαναγράψω το κομμάτι για το ανεπίδοτο τηλεγράφημα, να πρέπει να ενσωματώσω αποσπάσματα και μια παραπομπή στο αρχικό ιστολόγιο. Θαρρώ ότι πολλοί από τους τραυματίες που στεγάζονταν στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων μπορεί και να αντέδρασαν σαν τον Μιχάλη του Σεφέρη. Προσωπικά, σκεφτόμουν πάντα τον κ. Χαΐμ, στην γειτονιά, που τραυματίστηκε και έχασε το πόδι του λίγες μέρες πριν από την εκκένωση του νοσοκομείου Ιωαννίνων και χρειάστηκε με πυρετό και το κομμένο πόδι του να βρει το δρόμο μέχρι την Θεσσαλονίκη, αποφεύγοντας τους Γερμανούς που αύξαιναν παντού. Θαρρώ ότι η σύζυγός του έλεγε ότι του πήρε ενάμισυ μήνα να φτάσει, κι ούτε που θυμόταν από πού πέρασε, ποιος τον βοήθησε. Και την χροιά της φωνής της, όταν έλεγε χαμηλόφωνα στο τέλος «Ήταν, βλέπετε, και Εβραίος ο Χαΐμ μου».
  Να είσαι καλά, φίλε.
  
  Μου αρέσει!Μου αρέσει!
  
  Απάντηση