Μπορεί να χρειαστεί και σε κάποιον άλλον
Τακτοποιώ τα χαρτιά μου του περασμένου έτους, και βρίσκω ένα μονόφυλλο για την Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα.
Σκέφτομαι: «Δεν είναι κι άσχημο, αλλά τι κοινότοπο θέμα!».
Θυμάμαι ότι το συνέταξα κάπως αγανακτισμένος: «Τόσα χρόνια μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά και Αρχαία Ιστορία τα παιδιά, πώς γίνεται να έχουν τέτοιον πολτό στον νου τους για την Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα; Αλλά, μήπως κι οι μεγάλοι δεν λέμε πρόχειρες ανοησίες για την αρχαία Δημοκρατία; Εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε την διάκριση μεταξύ Πολιτείας και Δημοκρατίας οι μεγάλοι, όταν έρθει η κουβέντα σε τέτοια θέματα!».
Κάθισα στον υπολογιστή και το έγραψα. «Δυστυχώς, δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο…»…
Ας μη το πετάξω, λοιπόν, αυτό το χαρτί, προτού το ανεβάσω στο διαδίκτυο. Μπορεί να χρειαστεί και σε κάποιον άλλον.
Fred Boissoinas: Ακρόπολη (1903)
(διά του Roadartist…in Athens…)
Posted on Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2012, in πρωτογενείς, πηγές, φωτογραφία, Ιστορία, δευτερογενείς, διδακτική and tagged Ἀρχοντες, πολίτευμα, Άρειος Πάγος, Αρχαία Ελληνικά, Αρχαία Ιστορία, Αριστείδης, Αριστοτέλης, Αριστοφάνης, Αγορά, Αθήνα, Δημοκρατία, Εκκλησία του Δήμου, Ηλιαία, Θόλος, Θεμιστοκλής, Κίμων, Κλασική περίοδος, Πρυτανείον, Περικλής, Πλούταρχος, Πνύκα, αρχαιογνωσία, αρχαιομάθεια, εκπαίδευση, εκλογή, κλήρωση, κλήρος, κληρωτίδα. Bookmark the permalink. 24 Σχόλια.
για την Ιστορια... 
Φίλε, το συζητήσαμε, και πολύ μάλιστα, τις προάλλες. Συνέχισε να μας δίνεις ωραία κείμενα. Μου άρεσε και κρατώ (δεν ξέρω τι θα το κάνω, αλλά ήταν προκλητικό με την καλύτερη των εννοιών) εκείνο περί Απόλλωνος Λοξία: θέλει κάθε πράγμα πολλή και καλή παρατήρηση, αλλά θέλει και τη δική μας ερμηνεία. Συμφωνώ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Teleytaie, αν πράγματι κάποια φορά οι Έλληνες θέλαμε να πάψουμε να είμαστε οι χατζηαββάτηδες των δυτικών ευρωπαϊκών χωρών, των Αμερικανών ή των Ρώσων, και περιγράφαμε με καθαρό τρόπο (1) πού βρισκόμαστε και (2) πού θέλουμε να πάμε, τότε θαρρώ με όλες τις αναγκαίες προσαρμογές, το σύστημα της Αθήνας θα μας ενέπνεε αρκετά. Προσωπικά, νομίζω και του Δημήτρη, μου αρέσει να παρακολουθώ όσο γίνεται το τι συμβαίνει στην Ισλανδική Δημοκρατία σήμερα: κι αυτοί, εμπνέονται σε αρκετά από την αρχαία Αθήνα, χωρίς ωστόσο να «λιγώνονται» (ας μου επιτραπεί η έκφραση), όπως πολλοί ανόητοι Έλληνες. Κάπως, κάποτε πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι. Κάπως, πρέπει να μάθουμε την ειλικρίνεια και όχι τα παραμύθια της κάθε Χαλιμάς.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δημητρη και Κατερίνα, δικλείδες ασφαλείας μπορούν εύκολα να δημιουργηθούν αρκεί να δουλέψει ένα τέτοιο σύστημα, πράγμα διόλου εύκολο μεν αλλά όχι αδύνατο δε. Ανάμεσα στα άλλα προβλήματα που έχει ο τόπος, ένα πολύ σοβαρό είναι αυτό της νοοτροπίας μας ως Έλληνες και ο ωχαδερφισμός που εν πολλοίς τρέχει στο αίμα μας, αν μου επιτρέπεται η έκφραση. Μια δημοκρατία με αξιωματούχους δια κλήρωσης νομίζω ότι πράγματι θα κρατούσε τους πολίτες σε εγρήγορση αλλά και μείωνε σε μεγάλο ποσοστό αυτό το παθογενές φαινόμενο που χαρακτηρίζει τη φυλή μας.
Εύχομαι μόνο κάποια στιγμή ο Έλληνας να ξυπνήσει, να δραστηριοποιηθεί και να διεκδικήσει αυτό που πραγματικά του αξίζει.
Την καλησπέρα μου και στους δυο σας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να μια συζήτηση που χρειάζεται εβδομαδιαίες συναντήσεις…
Όπως έγραψα και λίγες ημέρες πριν, η κλήρωση δεν μου φαίνεται απίθανη, αν και από μόνη της ίσως δεν θα οδηγούσε σε καλά αποτελέσματα: μπορώ να φανταστώ εξαγορές, κλπ.
Δημόσια λογοδοσία μετά το πέρας της θητείας σε αξίωμα, αντίδοσις περιουσιών, λαϊκά δικαστήρια ενόρκων, το ισοδύναμο σκυθών δούλων στι
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
(συγγνώμη για την απότομη διακοπή, ηλεκτρονικός δαίμονα, μάλλον)
…στις υπηρεσίες καταστολής, υποχρεωτική θητεία για όλους όσοι είναι έλληνες πολίτες είναι μερικά στοιχεία απαραίτητα για την συνέργεια με την ανάδειξη κληρωτών αρχόντων…
Θα έλεγα, έτσι άμεσα και με θερινή διάθεση 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δημήτρη και Τελευταίε, μου αρέσουν πολύ οι ιδέες σας περί «δικλείδων ασφαλείας» και νομίζω πως έχει δίκιο να φοβάται ο Δημήτρης πως μέτρα, όπως η κλήρωση, αν δεν «θωρακιστούν» από δημοκρατικούς θεσμούς, ενέχουν τον κίνδυνο αλλοίωσης του αποτελέσματος.
Δεν γνωρίζω πως είναι δυνατόν να καθιερωθούν (συνταγματικά και νομοθετικά) οι μέθοδοι για να γίνεται συστηματικός έλεγχος για τη νομιμότητα και δημοκρατικότητα στη λήψη και στην εκτέλεση αποφάσεων από τους πολιτικούς φορείς εξουσίας, αλλά νομίζω πως είναι άμεσης προτεραιότητας.
Οι σκέψεις μου, ως συνήθως, «σκόρπιες» …αλλά επικαλούμαι κι εγώ τον μακροημερεύοντα καύσωνα, ακόμα κι εδώ…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δημήτρη, εκτός από την αξιόλογη ανάρτηση, βλέπω πως υπάρχει κι ένας εξαιρετικός διάλογος. Οφείλω να συγχαρώ την Κατερίνα κι εσένα, κι ας μη σας γνωρίζω, καθόσον αποδεικνύεται μέσα από την κουβέντα σας όχι μόνο η γνώση που κατέχετε αλλά και το ήθος σας.
Στο δια ταύτα, θα ήθελα να σταθώ στο κομμάτι της Δημοκρατίας. Είχα παλαιότερα γράψει σε μια ανάρτησή μου (αν θες να τη διαβάσεις θα τη βρεις εδώ) κάποιους προβληματισμούς μου σχετικούς με το αντικείμενο της συζήτησής σας. Κι όπως πολύ εύστοχα επισημαίνεις, όσο απίθανη φαινόταν η μεταρρύθμιση του Κλεισθένη στους συγχρόνους του άλλο τόσο απίθανη μοιάζει η αντιπροσωπευτική Δημοκρατία σήμερα. Αλλά είναι όμως έτσι; Θεωρώ ότι, με την κατάλληλη βέβαια προετοιμασία, είναι δυνατή η συμμετοχή όλων στη διακυβέρνηση, με εξαίρεση βεβαίως τους πολίτες εκείνους που χρήζουν δικαστικής συμπαράστασης. Με επιλογή με κλήρο των εκπροσώπων νομίζω ότι αφενός θα είχαμε μια εξαιρετική αντιπροσώπευση από όλα τα κοινωνικά στρώματα χωρίς αποκλεισμούς κι αφετέρου θα περιοριζόταν, για να μην πω θα εξαφανιζόταν και θεωρηθώ απόλυτος, το φαινόμενο της διαφθοράς που τόσο έχει κοστίσει σε όλα τα κράτη του δυτικού κόσμου με το σύστημα διακυβέρνησης που εφαρμόζεται σήμερα. Συν τοις άλλοις, νομίζω πως η εναλλαγή προσώπων θα έφερνε πλουραλισμό και νέες ιδέες, κάτι που δε συμβαίνει στη σύγχρονη εποχή αφού τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα εναλλάσσονται στην πολιτική σκηνή έχοντας εξαντλήσει, νομίζω, τον πλούτο των ιδεών τους.
Την καλημέρα μου και μπράβο σας για ακόμα μια φορά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ευχαριστώ για τα καλά λόγια – το ίδιο και η Κατερίνα θαρρώ, αλλά ας μη την υποκαταστήσω 🙂
Μόλις έχω ευκολότερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, με χαρά μου θα διαβάσω το κείμενό σου. Πάντως, μετά από την θλιβερή επιβεβαίωση της γνώμης μου ότι οι πολιτικοί ηγέτες μας στερούνται πολλών γνώσεων και ικανοτήτων, των οποίων δεν στερείται η πλειονότητα των συνελλήνων, τείνω να συμφωνήσω με όσα σκέπτεσαι περί κληρωτών αξιωμάτων. Εξάλλου μία πολιτικώς εν εγρηγόρσει κοινωνία θα έβρισκε δικλείδες και θεσμούς για την αποφυγή επιπτώσεων από την κλήρωση. Το ίδιο δεν έκαναν και οι Αθηναίοι της κλασικής εποχής; Ακόμη κι αν αποτύγχανε το εγχείρημά
μας, όπως εκείνων εξάλλου, θα είχαμε προλάβει να δώσουμε στον κόσμο μια εκδοχή του «αθού του μαλαμάτου» του πνεύματος (που θα έλεγαν όμορφα και οι Αμοργιανοί φίλοι μου), περίπου όπως οι αρχαίοι Αθηναίοιι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πρόκειται για απάντηση και στον «Τελευταίο» (ζητώ συγγνώμη για την κάπως ανάγωγη προσφώνηση) και στον Δημήτρη!-)
Ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τα πολύ καλά σας λόγια – αναντίστοιχα ίσως προς ό,τι λέω και κυρίως όπως το λέω:-)
Δικές μου οι ευχαριστίες για την πρόκληση σκέψεων και τη διατύπωση απόψεων που χρειάζονται κι ένα «ευνοϊκό κλίμα» – με τις συνθήκες και τους συμμετέχοντες – για να αναπτυχθούν:-)
Το κείμενο το διάβασα και νομίζω πως μαζί με την ανάρτηση του Δημήτρη …αποτελεί θαυμάσια πρόκληση προβληματισμών, από τους οποίους ιδιαίτερη σημασία έχει η αναφορά σε δικλείδες και θεσμούς για τον έλεγχο του οικονομικού-πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Α, θίγεις σοβαρό ζήτημα: τι να κάνει κι ο εκπαιδευτικός με την «ύλη» που του δίνουν, ακόμη χειρότερα με τα «εγχειρίδια» που του δίνουν. Η πικρή αλήθεια είναι, κατά την γνώμη μου, ότι η πλειονότητα προχωρεί την «ύλη» με τον ρυθμό που «προχωρούν» οι σελίδες — κι όπου βγάλει…
Βέβαια, δεν είναι ρεαλιστικό, ενώ τόσοι πόροι σπαταλώνται εν είδει μισθοδοσίας και συγγραφικών δικαιωμάτων, να ζητούμε μόνον από τον καθένα εκπαιδευτικό χωριστά να υπερβεί την αθλιότητα…
Από την άλλη, υπάρχουν θέματα που θα μπορούσε να εστιάσει ένας διδάσκων περισσότερο, επειδή δυσκολεύουν τον ίδιο και/ή δυσκολεύουν τα παιδιά, επειδή είναι το θέμα αυτό κεντρικής σημασίας για έναν ή περισσότερους γνωστικούς κλάδους, ή, επειδή συνδέεται πολυ καλά με την πραγματική ζωή, επειδή, τέλος, υπάρχει προσιτό πρόσθετο διδακτικό υλικό.
Το πώς συγκεκριμένα έφτασαν οι Αθηναίοι στην δημοκρατία ή το τι συγκεκριμένα σημαίνει για τους αρχαίους Αθηναίους δημοκρατία ή το ποια ήταν τα όρια και οι αντιφάσεις της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας, αυτά νομίζω ότι είναι θέματα που κατέχουν κεντρική θέση.
ΥΓ. 1. Τι είναι που σε προβληματίζει με τις τριττύες του Κλεισθένη;
(μέγας κι αυτός ο Κλεισθένης, ίσως μεγαλύτερος κι από τον Σόλωνα ή από τον Περικλή ή από τον δολοφονημένο αρχηγό των Δημοκρατικών Εφιάλτη, τον προκάτοχο του Περικλή…)
ΥΓ. 2. …τους Ευθυμίου και τις Κουτσίκες,
την άργια Ρεπούση μπροστά σου δεν θα βρεις
αν δεν τους κουβανείς εντός σου
😉 😉 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ξέρω πως θίγω σοβαρό ζήτημα που το ΄χουμε ξανασυζητήσει!
Και ναι, δεν μπορούμε να ζητάμε απ’ τον καθένα μας ξεχωριστά την υπέρβαση της αθλιότητας όπως λες – μερικές φορές «τσακισμένοι», ούτε καν απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό – , αλλά οφείλουμε – αν θέλουμε να μείνουμε έντιμοι απέναντι στον εαυτό μας και στα παιδιά –
να παλεύει ο καθένας μας όσο και όπως μπορεί.
Στις σημερινές συνθήκες δυνατοτήτων για πληροφόρηση και εστίαση του διδάσκοντα (με όλη την «ποικιλία» που αναφέρεις) νομίζω πως είναι ηθελημένη οπισθοχώρηση στα κελεύματα της εξουσίας όπως αυτά εκφράζονται και με το πώς δαπανώνται οι πόροι και σε ποιους ανατίθεται το συγγραφικό έργο και ποιοι στόχοι επιδιώκονται! Και βέβαια να «μάθουμε» να σκεφτόμαστε πως πίσω από την προσεκτική διατύπωση στα αναλυτικά προγράμματα κρύβεται η «ηθική, πολιτική και κοινωνική χειραγώγηση», δική μας και παιδιών, κι αυτό βεβαίως απαντά στο 2ο υστερόγραφό σου! 😉
Και συμφωνώ στο ότι το πώς δημιουργήθηκε η δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα είναι κεντρικό ζήτημα … Κάποιες βασικές ρυθμίσεις όπως η σεισάχθεια ας μην μην ξεχνάμε πως άρχισε να ακούγεται εδώ και δύο χρόνια και στη χώρα μας!
Όσο για τον Κλεισθένη – όντως τον θεωρώ ως τον σπουδαιότερο όλων, ακόμα κι απ’ τον Περικλή – για όλα όσα πάλεψε και κατάφερε να πείσει να επιβληθούν … μου φαίνεται πως χρειαζόμαστε πολλούς μιμητές του Κλεισθένη.Στις τριττύες του Κλεισθένη δεν με προβληματίζει κάτι με αρνητική χροιά … ίσα-ίσα που κάθε φορά ενθουσιάζομαι με την ιδέα, όπως και μ’ εκείνη για τους στρατηγούς και την άλλη με την Ηλιαία 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα, Κατερίνα!
Καλά που την ανέφερες την σεισάχθεια (Σόλων), επειδή νομίζω ότι ανεβαίνει με ραγδαίους ρυθμούς στην επικαιρότητα: σώματα και ἀνδράποδα στον ίδιο τους τον τόπο είχαν καταντήσει εκτός από τους φτωχούς και οι μεσαίοι Αθηναίοι πολίτες λίγο πριν από την επιβολή του μέτρου. Και είχαν καταντήσει έτσι όχι επειδή ξένοι, οι Αιγύπτιοι ή οι Πέρσες, τους είχαν φέρει σ’αυτή την κατάσταση αδυναμίας πληρωμής των χρεών, αλλά οι δικοί τους, οι συμπολίτες τους, οι εύποροι Αθηναίοι, που για να διατηρήσουν και να βελτιώσουν της ευπορία τους έπρεπε – έτσι το καταλάβαιναν – να εκμηδενίσουν τους φτωχούς καλλιεργητές και τους μικρομεσαίους. Βέβαια, από τα τέλη του 6ου αι. π.Χ. (594 περίπου) ως την μεταρρύθμιση του Κλεισθένη (508 περίπου) μεσολάβησαν σχεδόν 90 χρόνια και 3 γενιές Αθηναίων, που με προόδους και υπαναχωρήσεις προσπάθησαν αλλά δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν την νέα Αθήνα. Και βέβαια χρειάστηκε πρώτα ο πόλεμος κατά των Περσών 20 χρόνια αργότερα, που δόθηκε από τους πολλούς, άρα από τους λιγότερο προνομιούχους πολίτες, και υπό την ηγεσία ενός πανέξυπνου φτωχού Αθηναίου, του Θεμιστοκλή, και ύστερα η τακτική και πολιτική ευφυΐα του Εφιάλτη, του αρχηγού των δημοκρατικών, που γύρω στο 463 π.Χ. επέτυχε με αξιοποίηση των ενδίκων μέσων και της πολιτικής πίεσης και των πολιτικών ελιγμών, να αφαιρεθούν σημαντικές πολιτειακές δικαιοδοσίες από την διεφθαρμένη ομάδα των μελών του Ἀρείου Πάγου (πολιτικές, ελεγκτικές και δικαστικές) και να μεταφερθούν στην Ἐκκλησία τοῦ Δήμου, στην Βουλή και στα δικαστήρια κληρωτών ενόρκων. Κι ας δόθηκε το πρώτο βραβείο στην Ὀρέστεια του Αισχύλου 5 χρόνια αργότερα, όπου ο Ἄρειος Πάγος αγιοποιείται: η εισβολή των φτωχών Αθηναίων λειτουργούσε ως καταλύτης των περαιτέρω εξελίξεων.
Εισέβαλε, όμως, όπως και σε άλλες παρόμοιες στιγμές επαναστατικών αλλαγών στην Ιστορία, π.χ. μετά το 1792 στην επαναστατημένη Γαλλία, ο λαϊκισμός και η προσωπολατρία. Μόνον, που στην περίπτωση της δημοκρατικής Αθήνας της χρυσής πεντηκονταετίας, με όλες τις αντιφάσεις και τις παραμορφώσεις του πολιτεύματος (κι έχει κάνει πολύ καλή κριτική δουλειά ο Αριστοφάνης), ό,τι με εντυπωσιάζει είναι η διαρκής προσπάθεια για την αλλαγή με σκοπό την θωράκιση των νέων θεσμών και από αυτές τις νέες απειλές της παραμόρφωσής του. Βέβαια, η δεύτερη και η τρίτη φάση του Πελοποννησιακού πολέμου, έδωσαν και τα όρια αυτής της διαρκούς προσπάθειας: Κλέων, Αλκιβιάδης και η ξένη επέμβαση, πολιτικότατη, ιδεολογικότατη, των αντιδραστικών καθεστώτων της Σπάρτης, της Κορίνθου, της Θήβας, ανέκοψαν την περαιτέρω ανάπτυξη του δημοκρατικού πολιτεύματος. Και βρήκε πολλά στηρίγματα εντός της αθηναϊκής κοινωνίας αυτή η αντιδραστική παρέμβαση.
Νομίζω, ότι με πολλαπλούς τρόπους θα μπορούσε να βοηθήσει την έξοδο από την σημερινή ολόπλευρη κρίση της νεοελληνικής κοινωνίας – και όχι μόνον – μια δυναμική και στοχευμένη επίσκεψη της ιστορίας της αρχαίας Αθήνας των κλασικών χρόνων, έτσι δεν είναι;
Ιδίως τώρα που φαίνεται να χρειαζόμαστε άμεσα πηγή έμπνευσης για το τι μέλλει γενέσθαι, και κυρίως τώρα που φαίνεται ότι δεν έχουμε στην διάθεσή μας 100-150 χρόνια, όπως είχαν οι Αθηναίοι…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλό μεσημέρι, Δημήτρη!:-)
Εξαιρετικά τα στοιχεία που αναφέρεις και θα σταθώ ιδιαίτερα στη σύνδεση της αλλαγής με τη θωράκιση των νέων θεσμών, κάτι που δεν υπάρχει καμία εμφανής δικαιολογία για να μη γίνει προσπάθεια για τη θέσπισή τους!Αρκεί να υπάρχει η πολιτική βούληση!
Αν και «κινδυνεύω» να θεωρηθώ «αιθεροβάμων» νομίζω πως υπάρχει η δυνατότητα να προσπαθήσουμε να κινητοποιηθούμε εμείς οι ίδιοι … γιατί νομίζω πως έχει παρέλθει ο καιρός που ακούγαμε και απλώς αναπαράγαμε τις σοφές (ακόμα κι αν είναι όντως σοφές) «ρήσεις» όποιου κι αν εκτιμάμε κι ήρθε η ώρα να κάνουμε ως (τοπικές) κοινωνίες τις δικές μας προτάσεις υπερβαίνοντας και την απλή άρνηση.(και χάρηκα πρόσφατα γιατί αντιλήφθηκα πως μπορούν να υπάρξουν συνοδοιπόροι με θετική εμπειρία και γιατί γίνεται προσπάθεια να εδραιωθεί ως τρόπος σκέψης και πράξης).Με συγκεκριμένη και στοχευμένη δραστηριότητα ματαιώθηκαν (ή τουλάχιστον, προς το παρόν) εδώ δυο σχέδια του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου παρά τη αισχρή λοιδωρία που μας απευθύνουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και οι υπερασπιστές τους.Κι αυτό μας δίνει κουράγιο:-)
Εξάλλου, ας υπολογίσουμε πως κι απ’ τα 100-150 χρόνια που είχαν οι αρχαίοι Αθηναίοι …εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε «σπαταλήσει» σχεδόν 40 θέτοντας ως αρχή το 1974…άρα λοιπόν δεν υπάρχει άλλο περιθώριο!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κουράγιο, ναι! Καθώς οἱ καιροὶ οὐ μενετοί 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όσο για τις ρεπουσιάδες κόρες … τίποτα δεν είναι σίγουρο πως θα μείνει «στο απυρόβλητο» 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Και πολύ καλά έκανες, και δεν το πέταξες … τώρα είναι που χρειάζεται να το μελετήσουμε ιδιαίτερα προσεκτικά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρα, Κατερίνα 🙂
Λες ότι αξίζει και για τους μεγάλους το θέμα;
Αλλά μήπως είναι ψέματα ότι τον τελευταίο καιρό ακούμε ό,τι νά’ναι για την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία των 50 χρόνων; Ίσως είναι κι αυτό από τα θέματα ελληνικής αρχαιογνωσίας που ροκάνισε ο γερμανικός ιδεαλισμός του 19ου και η ημιμάθειά μας του 20ού. Ευτυχώς που δεν του έχουν επιτεθεί και οι ρεπουσιάδες κόρες 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλησπέρα, Δημήτρη 🙂
Κυρίως για εμάς τους μεγάλους, νομίζω πως χρειάζεται! Σκέφτομαι πόσο φταίμε κι εμείς που «κρυβόμαστε» επιμελώς πίσω από τα κακογραμμένα σχολικά εγχειρίδια, με μεγαλύτερες ή μικρότερες ευθύνες ο καθένας μας.Την αμεσότητα της δημοκρατίας, εντάξει, πιθανότατα είναι πρακτικά αδύνατον να την αναβιώσουμε …πέντε πράγματα όμως να κατανοούσαμε και να μεταδίδαμε στα παιδιά μας για το πώς και γιατί δημιουργήθηκαν οι 10 φυλές (πάντα μου κινούσε το ενδιαφέρον αυτό το θέμα) ή κάποιες πρακτικές «θωράκισης» του πολιτεύματος…Εμείς ακόμα και τώρα προβληματιζόμαστε … «να φτιάξουμε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης ή όχι, γιατί το κράτος πρέπει να φροντίζει μόνο γι΄αυτά» είπε μια «καλοβαλμένη» κι απάντησα δεόντως κι άρεσα..Συγγνώμη, που ξέφυγα λίγο ή πολύ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Φαντάζεσαι πόσο απίθανη φαινόταν η μεταρρύθμιση του Κλεισθένη στους συγχρόνους του; Ή, ποιες σφοδρές συγκρούσεις προηγήθηκαν την κλήρωσης των εννέα από τους δέκα άρχοντες; Ή, πώς έγινε αποδεκτή από πολλούς Αθηναίους η απίθανη ιδία του ηλιαστικού δικαστηρίου, όπου μάλιστα κάθε πολίτης που κληρωνόταν να εκδικάσει υπόθεση έπαιρνε και ημερήσιο δικαστικό μισθό; Ή, πόση επιμονή πρέπει να είχε με την κλήρωση (αρχόντων, δικαστών και άλλων) όποιος σχεδίασε την κληρωτίδα που βλέπουμε στην Στοά του Αττάλου σήμερα;
Γιατί, λοιπόν, να επαναλάβουμε την στερεότυπη και εν πολλοίς αναπόδεικτη θέση ότι η άμεση δημοκρατία δεν είναι υλοποιήσιμη, επειδή είμαστε πολλοί πολίτες; Ή, την άλλη συνοδευτική στερεότυπη κρίση, ότι είναι κατάλληλη για εμάς η αντιπροσωπευτική δημοκρατία; Ή, η τελική (από κάθε άποψη) στερεότυπη αντίληψη ότι είμαστε μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία, επειδή έχουμε βουλευτές και κτίριο της Βουλής;
Με καταλαβαίνεις…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ο Κλεισθένης κατάφερε, νομίζω, να στεφθεί με επιτυχία η επιμονή του κυρίως, υποθέτω, ανταποκρινόμενος στις ανάγκες της ίδιας της αθηναϊκής κοινωνίας κι επομένως έχοντάς την φυσικό του σύμμαχο και γιατί δεν φοβήθηκε, πάλι υποθέτω, να συγκρουστεί όπου και όταν έπρεπε.Ακούγονται απίστευτα τα όσα πέτυχε και αμφιβάλλουμε αν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ανάλογες ρυθμίσεις σήμερα.Ίσως αν καταφέρναμε να ανατρέψουμε την στερεότυπη και αναπόδεικτη – συμφωνώ μαζί σου – θέση πως δεν μπορεί να εφαρμοστεί κάποια ή κάποιες μορφές άμεσης δημοκρατίας.Όσο για το αν έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία, όσοι το υποστηρίζουν μόνο προσεκτικοί παρατηρητές της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής δεν μπορούν να θεωρηθούν….!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η διαδραστική τηλεόραση, π.χ., μπορεί να μη λειτουργεί όπως στο «1984» του Όργουελ, αλλά ακριβώς αντίθετα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πολύ μου αρέσει αυτή η χρήση της διαδραστικής τηλεόρασης που ανατρέπει το «1984» του Όργουελ … γι΄αυτό λέω να ξεκινάμε να την εφαρμόζουμε 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άντε, λοιπόν, να επιλεγείς για πρόεδρος της ΕΡΤ 😉
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Όχι, βέβαια!-)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!